ΤΟΠΙΟ ΑΠΟΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΒΟΘΡΕΣ

Εναλλαγή της βλάστησης και της ερήμου, του πράσινου και του γκρίζου, σε περήφανο ύψος, λιβάδι στο όρος. Ένα θαυμαστό ζωγραφιστό δημιούργημα, αυθεντικής γεωλογικής φαντασίας.

Η υγρασία είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα, μουσκεύει τη γή και τα πνευμόνια μας, μαλακώνει την σκληρή φύση, της δίνει μυρωδιά και άλλη αίσθηση.

Σύννεφα αγκαλιάζουν τους ψηλούς και αγέρωχους ορεινούς όγκους, πίδακες που ξεπετάγονται δίνοντας κίνηση στο ακίνητο γλυπτό που σμίλεψε, ο μεγάλος - μοναδικός ΠΟΙΗΤΗΣ

Η καλύβα μέσα στο πλάτωμα έτοιμη να δεκτεί τους τσοπαναρέους, όταν τα υδάτινα στοιχειά του ουρανού θα πάρουν το δρόμο τους γιά να ενωθούν με την περήηφανη παυλιανίτικη γη.

ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ

Η βροχή πότισε γιά τα καλά το χώμα,και έγινε εύπλαστος πηλός γιά να αποτυπώσει την κίνηση, τα πατήματα των ζωντανών του βουνού, που προσπαθούν να επιζήσουν σε ένα δύσκολο"κυνηγετικό" κόσμο

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2008

Χωρίς τα φύλλα του αγναντεύει τις αγέρωχες κορυφές,αναμένωντας τον χειμώνα, να κάνει γιά άλλη μιά φορά τον αέναο κύκλο της ζωής .

ΜΑΚΑΡΙΑ ΓΑΛΗΝΗ

Στην κορυφή την Άνω Παύλιανης, πάνω από την οριογραμμή της υπαρκτής φύσης ανηφορίζοντας από τα τελευταία σπίτια, συναντάς τις τελευταίες ανθρώπινες παρεμβάσεις ...

Τόπος χλοερός, τόπος αναπαύσεως, τόπος περήφανος σαν τους ανθρώπους που αγκαλιάζει για τελευταίο κονάκι,γιά το ύστατο πέρασμα από την πρόσκαιρη φθορά στην αέναη αθανασία.